2 dagen verder

Dag 9 en 10

Parkers crossroads-Little Rock

Na ons vertrek op maandagmorgen vanuit de camping, reden we richting Memphis maar eerst kwamen we voorbij het stadje Jackson. Hier ligt het Casey Jones railroad museum en dat leek ons wel interessant. Toen we eraan kwamen was het een beetje een tegenvaller want wij dachten dat het een soort park(je) was maar het was een vierkant plein met een oude locomotief in het midden, enkele winkeltjes, een restaurant en een gebouw met het visitorscenter/museum er rond. Misschien was er wel meer te doen en te zien maar dat zullen we wellicht nooit te weten komen want het museum sluit op maandag, dus pech voor ons. 

Omdat we in de streek zijn van Johnny Cash en we hier waarschijnlijk nooit meer komen, reden we verder naar het dorpje Dyess, waar hij opgroeide. De gps stuurde ons over een rustige highway er naartoe en onderweg passeerden we door een andere staat. Missouri prijkt nog niet op onze geocache landkaart dus werd de mifi opgezet (draagbare internet hotspot) om een cache te zoeken op de smartphone. Even een klein omweggetje en jawel, we konden deze cache ook aan onze lijst toevoegen. 

Na een lichte lunch konden we weer op weg naar Dyess in Arkansas.

Dit dorpje ligt midden in de katoenstreek en het gezin Cash is hier beland door de grote depressie in de jaren 30. Toendertijd kreeg men van de staat 40 acres grond en een ezel om daar te gaan leven en het land te bewerken. Deze uitleg is wat wij ervan verstaan hebben van een vrouw die normaal de tours begeleid naar het huis van de familie Cash. Het zou bij deze ontmoeting blijven want ook hier stonden we voor een gesloten deur, zij sluiten nl al om 15u en het was kwart voor 4. Dubbele pech dus vandaag. Om het leed wat te verzachten, omdat we van het verre België kwamen, vertelde ze nog meer anekdotes en ook waar we het huis konden vinden. 

Het lag een heel eind buiten het klein dorpje maar het was gemakkelijk te vinden volgens haar. We hebben het inderdaad goed gevonden maar verder dan de omheining konden we natuurlijk niet geraken. In de wijde omgeving van het huis zag je niks anders dan velden die er nu in april maar troosteloos bij liggen maar waarschijnlijk veel mooier zijn als de katoen in bloei staat.

Voor onze volgende overnachtingplaats hadden we een camping gekozen langs de Mississippi dus werd de gps terug ingesteld en reden er naartoe. De camping had in februari nog helemaal onder water gestaan en de eigenares excuseerde zich voor de herstellingswerken die bezig waren. Ze lag dan wel langs de oever van die grote rivier n een park liggen maar idyllisch was het nu ook weer niet met links en rechts in de verte zware industrie. Maar als je 's nachts je ogen dicht doet zie je daar toch niks van. 

De volgende morgen was ik al vroeg wakker en ging dan maar naar buiten om de zon te zien op gaan. Zo langs de oever van die grote Mississippi rivier die grote gele bol zien verschijnen dat had wel iets, ik had geen spijt van mijn vroege wandeling. 

Onze volgende bestemming was Little Rock, de stad van president Clinton, de gps gaf 200 kilometer aan maar met een camper rij je niet snel even die afstand. Maar daar maakte we geen probleem van want we hebben de tijd aan ons eigen.

 Bijna in het centrum van de stad ligt een camping maar ze hadden geen 2 nachten vrij, dus moesten we voor 1 nacht ergens anders buiten de stad gaan overnachten en deze was dan weer beter gelegen om naar de outlet mall te gaan. Na een pauze aan de camper, ja we konden eindelijk onze stoeltjes eens gebruiken om in het zonnetje te zitten, gingen we terug op pad. Het leek wel of we hadden het shoppingcenter voor ons alleen, zo rustig was het er. Veel volk is niet plezant maar te weinig is ook niet gezellig. Winkel in winkel uit maar toch niks gekocht, we krijgen de indruk dat een outlet mall ook niet meer wat het geweest is en dat het ook niet meer supergoedkoop is zoals de eerste keren toen we in Amerika waren. Of worden wij te kritisch/ gierig? :-)

Voor onze gewone boodschappen reden we nog naar de dichtstbijzijnde walmart. Toen Peter het winkelwagentje terug ging brengen werd hij aangesproken door een personeelslid van de supermarkt. Hij vroeg of we op de parking bleven overnachten, wat in Amerika meer gebruikelijk is. We hadden een campingplaats dus dat was niet nodig, "goed "antwoordde hij,"je mag blijven maar het is hier niet aangeraden want de buurt is nu niet 1 van de veiligste". We hadden er verder toch niks te zoeken dus reden we verder naar en restaurant om nog iets te gaan eten en nadien terug naar de camping.