Middlebury-Louisville- Elizabethtown

Dag 4 en 5

 Middlebury- Louisville-Elizabethtown

Toen we deze morgen uit het raam van onze camper keken was het zoals ze voorspeld hadden , alles zag wit en het was berekoud. Binnen daarentegen was het lekker warm , de verwarming deed goed zijn best dus die krijgt van ons al een dikke 10 op 10. Na het ontbijt ,de nodige sopjes voor onszelf maar ook voor de afwas en wat opruimwerk reden we de camping af . Omdat het in de regio nog van plan is om nog wat winter te blijven staat onze neuzen richting zuiden en liefst zo snel mogelijk. 

Het woord snel zullen we vandaag maar achterwege houden want er stond een erg felle wind met vlagen erg fijne sneeuw erbij, of springstorm zoals ze het hier zo mooi zeggen. Peter had veel moeite om ons bakbeest onder de knoet te houden op de baan. Tel daar nog Interstate 69 bij die in een erg erbarmelijke staat is , dan kan je misschien wel inbeelden dat dit erg vermoeiend rijden was. Wie de abortusweg (nu E313 Antwerpen-Hasselt) vroeger nog geweten heeft kan zich er iets bij voorstellen maar nog een graad erger. 

Onderweg kwamen we ook heel veel velden tegen die volledig blank stonden, de rivieren veranderden dikwijls in hele grote meren.Heel de regio heeft het hier hard te verduren gehad de laatste tijd.

De camping voor de volgende nacht lag aan de Ohio rivier en die was nog breder dan wij vermoedden want op veel plaatsen staan de bomen met hun voeten in het nat. 

De vijfde dag van onze rondreis zijn we begonnen met een bezoekje aan het graf van Mohammed Ali. Deze tip kregen we van 2 Amerikaanse koppels waar we gisteren mee staan babbelen hebben op de camping. 

Volgens de portier van het kerkhof kon je makkelijk parkeren in de buurt van het Mohammed Ali museum et een camper ,maar de man had er zeker geen rekening mee gehouden dat ook hier de rivier over de parkings stroomden. Nergens een geschikt plaatsje , dus reden we maar verder wat eigenlijk spijtig was want de stad Louisville zag er wel tof uit.

We moesten nog wat boodschappen hebben dus werd er een Walmart opgezocht en daarna op weg naar de camping.

Toen we op onze volgende camping aankwamen werden we vriendelijk ontvangen door een man die ons een plaats aanwees maar toen hij het formulier wilde invullen, vroeg hij ons militairenpasje. Oeps , dat hebben wij natuurlijk niet , dus werden we vriendelijk geweigerd want het bleek om een camping voor militairen te gaan. Uiteindelijk vonden we een andere overnachtingsplaats een 20tal kilometer verderop maar omdat het kantoortje al gesloten was moesten we zelf een plaatsje uitkiezen en het  formulier invullen. De centen mochten we netjes in een envelop steken en in de brievenbus achterlaten. Toen we op onze plaats stonden kon de avond beginnen door te plannen wat we morgen   konden doen en zien.